Godinama je najavljivan kao veliki talenat koji će prosto da eksplodira, ali su mu treneri slabo davali priliku da se dokaže sve do ove sezone kada ima znatno veću minutažu što je on opravdao svojim dobrim partijama.
Boriša Simanić rođen je 20. marta 1998. godine u Ljuboviji, ali je živio s druge strane Drine u Bratuncu da bi se košarkom ozbiljnije počeo baviti u Budućnosti iz Bijeljine. Njegov talenat ubrzo je primjećen i mnogi evropski timovi željeli su da potpišu ugovor sa Simanićem, ali se on odlučio za Crvenu Zvezdu krajem 2013. godine. Iako godinu mlađi, bio je dio ekipe Zvezde koja je osvojila juniorsko takmičenje Evrolige 2014. godine. Iste godine zajedno sa Aleksandrom Aranitovićem biva izabran da bude dio kampa Majkla Džordana koji nosi ime Najk Hup Samit u Portlandu 7. aprila 2017.
U narednoj godini postaje standardni član prve petorke koja se lako plasirala na završni turnir Evrolige, osvojivši prvo mjesto na turniru “Marko Ivković” u Beogradu. Na završnom turniru su došli do finala u kom su izgubili od Real Madrida. Istovjetni uspjeh ponovio je i sljedeće godine, a ovog puta u finalu je izgubio od Barselone. Za utjehu Simanić je odličnim igrama i prosjekom od 18 poena, 7,5 skokova, četiri asistencije i 2,8 blokada zaslužio titulu najkorisnijeg igrača turnira (MVP). Uporedo sa igranjem za juniore Crvene Zvezde u sezoni 2014/15 nastupao je za prvi tim FMP-a iz Železnika gdje je pod vođstvom trenera Milana Gurovića znatno popravio šut sa distance.
U sezoni 2015/16 uvršten je u prvi tim Crvene Zvezde. Već na samom početku imao je prilike zbog kadrovskih problema da dobije ozbiljniju minutažu u Evroligi i to protiv madridskog Reala, kada je postigao deset poena. Nakon kompletiranja tima imao je nešto manju minutažu. Ipak u toj sezoni uspio je da osvoji svoj prvi seniorski trofej i to titulu šampiona ABA lige. Pored toga, odmah po sticanju punoljetstva potpisao je i profesionalni ugovor sa Crvenom Zvezdom. Bio je član kadetske reprezentacije Srbije koja je osvojila srebrnu medalju na Evropskom prvenstvu u Kijevu. Sljedeće godine je takođe bio član kadetske selekcije koja je bila šesta, ali je on drastično popravio svoju statistiku sa prosječnih 10,2 poena i 4,3 skokova
