Godinama je igrao u velikim klubovima mada se sada kada je pri kraju igračke karijere stiče utisak da je mogao mnogo više da napravi, ali i ovako ima dosta bogatu karijeru iza sebe.
Najzvučnije ime drugoligaša Verone je napadač Đampaolo Pacini koji je rođen 2. avgusta 1984. godine u Peši da bi zapaženiju karijeru u mlađim selekcijama ostvario u Atalanti u koju je stigao 1999. i sve do 2003. bio član mlađih ekipa. Za prvi tim debitovao je 2003. i brzo se nametnuo kao momak koji mnogo obećava i tokom dvije sezone odigrao je 51 ligaški meč i dao 12 golova. To ga je preporučilo Fiorentini koja je za njega platila šest miliona evra januara 2005. godine da bi do kraja te sezone postigao deset golova na samo četiri utakmice, ali nije se izborio za stalno mjesto u ekipi Ćezera Prandelija koji je više vjerovao Luki Toniju i Valiriju Božinovu.
Dolaskom Alberta Đilardina, Prandeli ga je u napadu upario sa Adrijanom Mutuom dok je Pacini ponovo postao rezervna opcija. Iako je tokom četiri sezone odigrao 108 ligaških mečeva i dao 25 golova odlučio je da napusti ekipu pošto nije imao mjesta u startnoj postavi pa je januara 2009. prešao u Sampdoriju za devet miliona evra. Odmah na prvom meču u novom klubu postigao je gol i to protiv Palerma da bi u naredne dvije sezone odigrao 75 mečeva i dao 36 golova.
Novi transfer ponovo je uslijedio u zimskom prelaznom roku pa je 28. januara 2011. potpisao saradnju sa Interom na četiri i po godine, a transfer je iznosio 19 miliona evra u šta je bio uključen i Džonatan Biabiani čija je tadašnja vrijednost iznosila sedam miliona evra. Pacini je debitovao protiv Barija i dao gol da bi odmah u idućem kolu to ponovio. Jednu sezonu proveo je u “neroazurima” i dao 16 golova na 50 mečeva da bi se 22. avgusta 2012. pridružio gradskom rivalu Milanu dok je u drugom smjeru otišao Antonio Kasano uz sedam i po miliona evra.
Dres “rosonera” nosio je tri sezone i na 74 meča dao je 21 gol da bi po isteku ugovora ljeta 2015 preselio u Veronu. Drugi dio sezone 2017-18 proveo je na pozajmici u španskom Levanteu za kojeg je nastupio na devet mečeva, a jedini gol dao protiv Real Madrida.
Prvo je bio član U16 reprezentacije, zatim U18, U19 i U21 da bi debi za seniorski sastav imao 28. marta 2009. u kvalifikacijama za Svjetsko prvenstvo protiv Crne Gore kada je dao gol. Samo četiri dana kasnije bio je starter na meču sa Republikom Irskom mada je imao mnogo manje sreće nego na prvom meču jer je zaradio crveni karton u drugom minutu meča jer je laktom udario Džona O`Šeja. Taj crveni karton najbrže je isključenje jednog italijanskog reprezentativca u istoriji. Bio je učesnik Mundijala u Južnoj Africi 2010. da bi 3. juna 2011. postigao drugi gol. Za Italiju je igrao do 2012. i do tada je skupio 25 mečeva na kojima je dao četiri gola.
