Los Anđeles Lejkersi, čak i kad gube, predstavljaju najglamurozniju franšizu u svijetu sporta. U Južnoj Kaliforniji, utakmice Lejkersa su uvijek ekskluzivan događaj koji posjećuju čak i holivudske zvijezde, bogati biznismeni i moćni birokrati. Ovaj klub svoje utakmice igra u Stejpls centru, koji dijele sa Los Anđeles Klipersima.
Osnovani su u Detroitu, a nakon toga su prešli u Mineapolis gdje su usvojili svoje sadašnje ime po nadimku te države i osvojili pet naslova prvaka u raznim ligama. Krajem šezdesetih su prešli u Los Anđeles, a njihova popularnost je počela da raste. Brzo su postali jedan od najuspješnijih klubova u NBA ligi sa velikim igračkim zvijezdama, od kojih se ovih pet igrača može izdvojiti kao pet najboljih.
#1 Medžik Džonson
Medžik je jedan od rijetkih igrača NBA-a koji je perfektno igrao svih pet pozicija. Iako kao mladić nije planirao da se profesionalno bavi košarkom i želja mu je bila da postane televizijski komentator, uvidjevši svoj talenat, predomislio se.
Džonson je cijelu profesionalnu karijeru proveo igrajući za jedan klub – Lejkerse. Već u prvoj sezoni je osvojio nagradu za najkorisnijeg igrača NBA lige, a isti poduhvat ponovio je tokom karijere još dva puta. Četiri sezone je bio najbolji asistent lige sa prosječno 11.2 asistencija po utakmici.
Nadimak Medžik je dobio još u srednjoj školi nakon što je u jednoj utakmici postigao tripl-dabl, 36 poena, 18 skokova i 16 asistencija. S košarkom je nastavio i na koledžu. Najsjajniji momenat iz tog perioda je utakmica sa univerzitetom Indijana Stejt, inače najgledaniji susret u istoriji univerzitetske košarke poslije koga je izabran za najistaknutijeg igrača polufinala. Prvu NBA titulu je dobio kao ruki, sa postignuta 42 poena, 15 skokova i 7 asistencija u utakmici i do danas je ostao jedini ruki u istoriji NBA sa nagradom najkorisnijeg igrača NBA finala.
1981. godine potpisao je ugovor sa Lejkersima na 25 godina, vrijedan 25 miliona dolara. To je tada bio najveći ugovor ikad potpisan u sportu. Zahvaljujući njemu, Lejkersi su se ponovno vratili u vrh košarke, stigli do NBA finala, gdje je Džonson postigao tripl-dabl i doveo tim do naslova prvaka. Tada je drugi put u karijeri izabran za najkorisnijeg igrača finala.
I u narednoj sezoni je bilježio sjajne rezultate. Postizao je u prosjeku 19 poena, 7.8 skokova i 12.5 asistencija po utakmici, a u sljedećih nekoliko sezona je taj prosjek podigao na rekordnih 23.9 poena, 6.3 skokova i 12.2 asistencija, kada je dobio nagradu za najkorisnijeg igrača lige.
Zanimljivo je da je košarci donio novi stil igre nazvan Šoutajm – brza igra sa brzim kontranapadima, atraktivnim dodavanjima i mnoštvom poena. U karijeri je ostvario 117 tripl-dabl učinaka i nalazi se na drugom mjestu iza Oskara Robertsona (181).
1991. godine, ovaj čuveni košarkaš šokirao je svijet viješću da je zaražen HIV-om, virusom koji izaziva AIDS. U to vrijeme mali broj heteroseksualaca je bio zaražen ovim virusom, pa se sumnjalo da je Džonson homoseksualac, što je on oštro demantovao. Nakon ove objave, prestao je da se profesionalno bavi košarkom, a jedini nastupi su bili Olimpijske igre na kojima je 1992. košarkaški tim SAD dominirao, osvojivši zlatnu medalju sa skorom 8-0. Igru je koristio da inspiriše HIV pozitivne osobe, a čak i 25 godina kasnije, Džonson je istaknuti sportski analitičar, biznismen i aktivista u borbi protiv HIV-a.
#2 Kobi Brajant
Kobi je jedan od najpoznatijih košarkaša NBA lige na svijetu, a zanimljivo je da je košarku počeo igrati sa tri godine. Drži treće mjesto u sveukupnih osvojenim poenima tokom karijere, i najmlađi je košarkaš u istoriji lige koji je postigao 30.000 poena (sa 34 godine). Osvojio je pet NBA prvenstava, proglašen je najboljim NBA igračem 2005. godine, te je najbolji strijelac u istoriji Lejkersa.
Tokom karijere, Brajant je ispalio oko 25 hiljada šuteva, što je četiri hiljade više u odnosu na bilo kog aktivnog igrača u NBA. Još kao srednjoškolac je naporno trenirao, sa saigračima igrao jedan na jedan, pri čemu je pobjeđivao sa razlikom od oko 90 poena. Treninge nije završavao bez bar 400 šuteva na koš. U NBA je draftovan odmah iz srednje škole, nije išao na koledž. On je najmlađi NBA starter, te najmlađi igrač koji ikad igrao u NBA utakmici. Sa 18 godina je pobijedio na takmičenju u zakucavanju i postao najmlađi košarkaš NBA lige koji je to osvojio.
Još jedan rekord koji je postigao je 15.4 poena po utakmici, kao igrač koji je ulazio igru s klupe. Taj rekord nije obnovljen ni danas.
Njegov oproštaj od profesionalne NBA karijere stručnjaci su nazvali posljednjim ugrizom mambe i nestvarnom igrom na jednom terenu.
Sa Lejkersima je osvojio pet šampionskih titula. U posljednjoj odigranoj utakmici, protiv Jute, 2016. godine – ubacio je 60 poena, a njegov lični rekord je 81 poen, u utakmici 2006. godine protiv Toronto Reptorsa. Ujedno to je i drugi najbolji lični učinak na jednoj utakmici, odmah poslije Čemberlenovih 100 poena iz 1962 godine.
#3 Džeri Vest
Vest je igrao na poziciji beka ili plejmejkera i svoju cijelu karijeru proveo u Lejkersima. Čak 12 puta je bio u prvoj ili drugoj petorci NBA lige. Vest i dalje drži rekord po prosjeku poena u plej of seriji od 46.3 poena. Izabran je za jednog od najboljih 50 igrača u istoriji NBA-a i dio je Nejsmitove kuće slavnih. Njegova silueta je danas na zvaničnom logou NBA lige, koji je uz logo Olimpijskih igara i logo kompanije Najki najprepoznatljiviji na svijetu.
Košarku je počeo igrati vrlo rano, a u srednjoj školi je bio toliko popularan da ga je htio primiti i sam guverner Virdžinije. Sa tog susreta je poznata i jedna anegdota. Naime, sekretarici guvernera je rekao svoje ime i da ima zakazan sastanak, a ona mu je na to odgovorila kao nema potrebe da govori ko je jer je poznatiji od guvernera.
Kada je završio srednju školu, dobio je 60 ponuda raznih univerziteta da dođe u njihov tim. Odlučio se za Univerzitet Zapadna Virdžinija te je u svim utakmicama predvodio svoju ekipu i u broju poena i u broju skokova. Tokom svoje koledž karijere je postigao 2.309 poena i imao je 1.240 skokova, dakle, u prosjeku 24.8 poena i 13.3 skokova.
Tokom svoje NBA karijere odigrao je 932 utakmice u kojima je postigao 25.192 poena, 5.336 skokova i 6.328 asistencija. Njegov lični rekord kao plejmejkera je 63 poena, a tek 14 godina kasnije ga je oborio Pit Maravić (68 poena).
Kada je završio košarkašku karijeru postao je trener Lejkersa, a nakon toga i generalni menadžer te je predvodio tim do šest NBA titula. Kasnije je postao generalni menadžer Memfis grizlisa i od prosječnog napravio je konkurentan tim.
#4 Karim Abdul Džabar
Karim je odrastao u Njujorku, kao jedino dijete svojih roditelja. U srednjoškolskoj karijeri je postigao 2067 poena. Smatra se jednim od najboljih NBA igrača svih vremena. Između 1969. i 1989. godine postigao je 38.387 poena, najviše u istoriji NBA lige. Tri puta je izabran za univerzitetskog igrača godine, a šest puta je osvojio naslov najboljeg igrača lige. Njegov lični rekord je 55 koševa. Sa Lejkersima je osvojio pet šampionskih titula.
Sa visinom od 218 cm, igrao je poziciju centra. Poznat je po šutu zvanom horog ili nebeska udica, koji je usavršio nakon što su zbog njega zabranili zakucavanja na univezitetskoj košarci, na zadnjoj godini UCLA-a. U pitanju je bio do tada čudan, neviđen šut sa jednom rukom preko glave. Kroz cijelu njegovu karijeru ovo je bio njegov zaštitni znak i svi se slažu da je to najubojitije oružje ikad korišćeno na košarkaškim parketima.
Zanimljivo je da, iako je rođen u katoličkoj porodici, na Harvardu je upisao arapski jezik, te prešao na islam. Išao je na hodočašća u Libiju, Iran, Afganistan, Maleziju, itd. Bio je čest gost i na zabavama džet seta, o njemu su u Holivudu snimani filmovi, radio je dosta reklama, a nešto kasnije je zajedno sa Medžikom promovisao Lejkerse u najuspješniji NBA tim tokom osamdesetih.
Penzionisao se u 43. godini, a danas je Džabar jedan od pomoćnih trenera Lejkersa gdje je zadužen za rad sa centrima. 2009. godine je postao član košarkaške kuće slavnih u Springfildu. Posljednjih godina imao je zdravstvenih problema, od čega i leukemiju, te kardiovaskularne probleme. Nakon ugradnje četverostrukog bajpasa, uspješno se oporavio i bio TV komentator na posljednjem ol-star meču u Torontu.
#5 Šakil O’Nil
Šakil O’Nil je bivši profesionalni košarkaš koji je igrao na poziciji centra. Profesionalnu karijeru je počeo 1992. godine u ekipi Orlando Medžik. Tokom karijere je ostvario brojne uspjehe, od čega je proglašavan najkorisnijim igračem lige i najkorisnijim igračem NBA finala. On je petnaesterostruki NBA Ol-star. Četrnaest puta je biran u Ol-NBA ekiu i tri puta u najbolju defanzivnu petorku.
Igrao je i za američku reprezentaciju i osvojio dvije zlatne medalje. Prvu na Svjetskom prvenstvu u Kanadi 1994. godine, a drugu na Olimpijskim igrama u Atlanti 1996. godine, gdje mu je prosječan učinak bio 9.3 poena i 5.3 skokova.
Svoj srednjoškolski tim je doveo do titule državnog prvaka i tom prilikom postavio državni rekord koji do današnjih dana niko nije oborio, a to je 791 skok! Pored toga drži rekord za broj blokiranih šutova u jednoj utakmici, čak 17.
Na vrhuncu karijere dok je igrao za Orlando Medžik, bilježio je u prosjeku 29.3 poena i 13.2 skokova po utakmici. Ono što je zanimljivo je da Šekil nikad nije dobro šutirao iz daljine. Tokom svoje karijere ima više polomljenih tabli nego pogođenih trojki, tačnije, ima samo jedan pogodak sa deset metara. U utakmici sa Baksima Medžik je zahvaljujući O’Nilu postavio rekord. Svega dvije sekunde do isteka četvrtine, Šek je primio dodavanje na 10 metara od koša Milvokija i postigao trojku, za koju će se kasnije ispostaviti i da je jedina trojka u njegovoj karijeri, od 24 pokušaja.
Sada već davne 1996. godine je zaigrao za Lejkerse, potpisavši sedmogodišnji ugovor vrijedan 121 milion dolara. Par godina kasnije imao je učinak od 29.7 poena i 13.6 skokova i bio je nekoliko puta izabran za najboljeg strijelca lige.
O’Nil je prvi zarađeni novac, oko milion dolara, potrošio za svega pola sata. Bankar koji je vodio njegove finansije ga je upozorio da će tako završiti bez prebijene pare. Šakil se nakon toga vratio na fakultet, diplomirao i završio postdiplomske studije i postao doktor nauka za biznis i finansije. Danas je suvlasnik preko 170 restorana, 150 perionica automobila, 40 fitnes centara, tržnog centra, bioskopa i noćnih klubova.
Osim toga, Šak i dalje zarađuje godišnje oko 22 miliona dolara od reklama, a pored toga je i studio analtičar za TNT televizijski program. Poznat je njegov citat u kome navodi da nije važno koliko zarađujete dok god ste dovoljno školovani da zarađeni novac zadržite.
