Bio je vrlo dobar igrač da bi potom postao i vrlo dobar trener koji je sve postigao samo svojim radom mada je često bio osporavan dok je prepoznatljiv kao neko ko zahtijeva agresivnu igru u odbrani.
Dejan Radonjić rođen je 2. februara 1970. godine u Podgorici i trener je Bajerna iz Minhena. Ponikao je u redovima podgoričke Budućnosti, za čiji je prvi tim debitovao sa samo 17 godina. Uslijedila je selidba u Lovćen gdje je proveo sezonu 1990/91, nakon čega se ponovo vratio u svoj matični klub. Dvije sezone bio je plejmejker Budućnosti, a zatim je pojačao Profikolor u sezoni 1993/94. Dres Lovćena ponovo je nosio od 1995. do 1997. godine. U sezoni 1996/97 bio je jedan od najboljih igrača tadašnje Vinston YUBA lige i sa indeksom korisnosti 17,2 bio je sedmi igrač ligaškog dijela šampionata. Bilježio je 19,1 poen i četiri asistencije po utakmici po čemu je bio šesti strijelac i treći asistent vrlo kvalitetnog prvenstva SR Jugoslavije.
Narednu sezonu 1997/98 proveo je u FMP Železniku protiv koga je Crvena Zvezda tada osvojila svoju 15. šampionsku titulu sa 3-1 u pobjedama u finalnoj seriji plej-ofa. Uslijedio je povratak u Podgoricu, gdje je od 1998. do 2002. godine ponovo nastupao za Budućnost u vrijeme najbolje generacije u istoriji kluba. Osvojili su tri titule šampiona Jugoslavije 1999, 2000. i 2001. godine i jedan Kup 2001. godine uz plasman među 16 najboljih u Evroligi i polufinale Kupa Rajmonda Saporte. Radonjić je u sezoni 1999/00 bio šesti na listi najboljih šutera za dva poena u domaćem šampionatu sa 70,6 odsto i sedmi trojkaš lige sa procentom od 49,3 odsto. Igračku karijeru je završio u dresu Vojvodine, za koju je nastupao od 2002. do 2004. godine.
Nakon završetka igračke karijere vratio se u Budućnost gdje je u početku bio pomoćni trener da bi 13. juna 2005. godine bio zvanično promovisan u prvog trenera, a debi je imao 16. oktobra 2005. u prvom kolu protiv kraljevačke Sloge. Pod dirigentskom palicom Radonjića od 2006. do 2012. Budućnost je osvojila šest duplih kruna dva puta je stigla do četvrtfinala Evrokupa, a isto toliko puta i do Fajnal fora Jadranske lige. Aprila 2013. godine promovisan je kao trener Crvene Zvezde nakon što je uprava smijenila Vladu Vukoičića, a vatreno krštenje imao je na Fajnal foru ABA lige u Laktašima kada je ušao u finale i tako Zvezdi donio nastup u Evroligi poslije 13 godina.
U sezoni 2013/14 osvojio je Kup Radivoja Koraća uz četiri pobjede u Evroligi dok je kasnije stigao do polufinala Evrokupa. Osvojeno prvo mjesto u ligaškom dijelu ABA lige donijelo mu je priznanje za najboljeg trenera sezone. Međutim, u polufinalu Fajnal fora lige “crveno-bijeli” su poraženi od Cibone i tako ostali bez plasmana u Evroligu. Ipak kasnijim odustajanjem Cibone zbog finansijskih problema ekipa je dobila novu priliku za učešće u najkvalitetnijem klupskom takmičenju na Starom kontinentu. U sezoni 2014/15 Radonjić je vodio Zvezdu do najvećeg uspjeha u istoriji kluba. Osvojena su tri trofeja, titule prvaka Srbije i ABA lige kao i Kup Radivoja Koraća uz plasman u top 16 fazu Evrolige gdje je upisao deset pobjeda. U prvoj fazi osvojeno je drugo mjesto u grupi sa skorom 6-4, što nijedan srpski klub prije toga nije ostvario u ovom formatu takmičenja.
Serija trijumfa trajala je u ABA ligi do postavljanja rekorda od 20 pobjeda. Na kraju je ukupno zabilježena 61 pobjeda i postavljen još jedan klupski rekord. Uz sve to klub je imao najveću posjetu u elitnom takmičenju i afirmisao brojne igrače, koji su poput Nikole Kalinića donijeli rekordnu zaradu od transfera, dok je Boban Marjanović kao najbolji centar Evrolige direktno otišao u NBA ligu. Sa Zvezdom se rastao 2017. godine, odnosno nije obnovio ugovor da bi jedno vrijeme bio bez posla, a onda je preuzeo Bajern 2. aprila ove godine nakon što je uprava Bavaraca otpustila Alekandra Đorđevića.
Na klupi reprezentacije Crne Gore tri godine bio je pomoćnik Duška Vujoševića, da bi 2011. od njega preuzeo mjesto selektora. Tu se nije zadržao dugo i podnio je ostavku nakon neuspjeha na Evropskom prvenstvu te godine na kom je crnogorski nacionalni tim takmičenje završio u prvoj grupnoj fazi sa samo jednom pobjedom.
